Er was eens… een meisje dat droomde dat ze ooit een boek zou schrijven. Dat boek zou als vanzelf uit haar mooie vulpen vloeien, zo het papier op van het in leer gebonden notitieboek. Plaats van handeling een fraaie, teakhouten bank in een romantische Engelse tuin, uiteraard in Engeland. Dat boek is er nog niet, maar schrijven is al wel heel lang de rode draad in mijn leven. En aangezien je ook nooit te oud bent om te leren, heb ik mij afgelopen jaar ondergedompeld in de wereld van storytelling door de opleiding tot Chief Storyteller te volgen. Er ging een wondere wereld van verhalen voor mij open. Meer dan ooit werd mij duidelijk wat de kracht van verhalen is. Hoe verhalen je niet alleen persoonlijk verder kunnen helpen, maar hoe verhalen verbinden en veranderingen te weeg kunnen brengen. Het zorgt ervoor dat mijn bijdragen op bijvoorbeeld LinkedIn persoonlijker van aard zijn. Ik merk dat mensen dat waarderen. Het mooi vinden om meegenomen te worden in mijn ervaringen en activiteiten. Het smaakt voor mij in ieder geval naar meer… Het eerste vonkje sprong over… Het vonkje begon te gloeien. Allerlei ideeën kwamen langs en beetje bij beetje werden het heel veel vonkjes. Niet alleen mijn vonkjes, maar ook vonkjes van anderen, die erom vragen om gevangen te worden in mooie verhalen. Zo ontstond langzaam maar zeker het idee om naast mijn meer zakelijke artikelen die ik onder de noemer Vonkfactor 13 maak, meer (persoonlijke) verhalen op te halen, op te schrijven en te willen vertellen. Dat is Vonkelende Verhalen geworden. Met Vonkelende Verhalen wil ik ook anderen helpen hun verhaal te onderzoeken en helder te krijgen. Anderen helpen hun eigen verhaal op te schrijven. Anderen helpen zelf inspirerende verhalen te schrijven. Ik wil vonken vangen…
