Oyuncak, çocukluğun temel gereksinimlerinden biridir. Bir yanda meşgul olmak, eğlenmek, kendini vermek; öte yanda geleceğe yönelik tasarımlarda bulunmak, büyümek, yetişkin yaşamına katılım için hazırlık yapmak… Oyuncak, oyun gibi, çocukluk dünyasının evrensel dilidir. Oyuncağın dilini bilmeyen çocuk yoktur. Oyuncağın anlamı, oyuncular tarafından atfedilen değere göre değişir. Çocuklar, oyuncaklara, yetişkinlerin onları tasarımlarken hiç düşünmedikleri birtakım işlev, anlam, yapı ve imgeler atfedebilirler. Bu nedenle oyuncak, çocuğun elinde bir hamur gibi olmalıdır, istenilen şekli alana kadar yoğrulabilmelidir. Bütün bu düşünceler ışığında ortaya çıkan Wood and Mind; *Cinsiyet ve toplumsal rollerden uzaktır. Çocukları hayata hazırlarken, onları öğrenilmiş misyonlardan uzaklaştırarak, zihinlerini özgür kılar. Kendi öğretisini dünyaya katabilecek, kendini iyi ifade edebilecek nesillerin yetişmesi için çalışır. *Çocuğa hediye edilen bir kutu oyuncak sadece tek bir oyuncak değildir, hayal edebildiği sürece her gün yeni bir oyuncağa dönüşür. Tüketerek bitiren değil, üreterek çoğaltan ve dönüştüren bireyler hayal eder. *Hayalleri birbirine karıştırarak çoğaltır, grup aktivitelerine uygundur, kolektif bilinci destekler. *Oyun oynamanın emek isteyen, ciddi bir iş olduğunu bilir, disiplini, düzeni, mücadele ruhunu ve çözümcü bakış açısını davranışsal olarak yerleştirir. *Analitik düşünmeye sevk eder, hayatın meydan okumalarına kafa tutabilecek parlak zihinlerin yetişmesine destek olur. *Çocuk sağlığı ile oyun olmayacağını bilir, üretiminde çocuk sağlığını tehdit edecek herhangi bir malzeme kullanmaz. Oyuncaklarını doğa ana ile el ele vererek üretir. *Çocuğu bütün renkleri ile değerlendirir, bir davranış biçimi dayatmaz, fikirlerine saygı duyar ve onların fikirleri gelişir. Çocuklara kendilerini ifade etmek için özgürlükçü bir zemin hazırlar.
